Dhisik nalika aku cilik, Jurangbahas iku desa sing dadi papan lairku. Nganti tekan SMA, aku isih urip negn Jurangbahas nganti aku kadhang balik menyang Jurangbahas. Kahanan kang marakake sengsem jalaran hawa adhem kang nggrentes ing jero atiku, ndadekake aku betah tan saya kangen marang papan klairanku. Aku mung bisa golek ngelmu ing paran kanggo sangu uripku. Aku pengin nularke ilmu ning ngurip kelawan agama kang den anut dening yeki. Ngilmu ora bakal bisa turu ananging bakal gawe mukti lan bagusing kalbu. Lamun bisa golek sandhang pangan, uga dadi resiking wewadi.Edot paraban nira, Semarang panggon turu kula, lan kabudayan Jawa sengsem ira.
Jurangbahas klairan ira, tan saya kapang lan tresna ing desa klairan ira.
0 komentar:
Posting Komentar